Het morele kader van een duurzame samenleving

Volgens politici als Macron en vele filosofen hebben we geen moreel kader meer. Met het oog op de huidige duurzaamheids-problematiek en de toenemende maatschappelijke spanningen zouden we daar opnieuw naar moeten zoeken.
We komen dan uit bij een deugdethiek, waarin de grote rampen van de geschiedenis, zo ook de ecologische crisis en de volgende financiële crisis, het gevolg zijn van het verlies van het evenwicht in de maatschappelijke waardenoriëntatie, waarna zeer eenzijdige (materialistische en individualistische) waarden obsessief worden nagestreefd. Daarbij gaat de ‘menselijke waardigheid’ verloren. Die kan alleen worden behouden door een zeker evenwicht te bewaren tussen de fundamentele menselijke tegenstellingen.

Uiteindelijk blijkt in dat hernieuwde kader de morele component samen te vallen met ons huidige begrip van ‘duurzaamheid’ (in de meest brede betekenis). Het kan het morele kompas zijn dat de huidige samenleving een waarde-gericht handelingsperspectief biedt. Het is een perspectief dat al lang besloten ligt in onze geschiedenis, filosofie en in de grote meesterwerken van de Europese kunst en cultuur.